اتصالات فلزی برای مصارف گوناگونی از جمله تغییر جهت جریان، انشعاب گرفتن از لوله فلزی، تغییر سایز و … مورد استفاده قرار میگیرند .
اتصالات با توجه به آلیاژ و روش تولید آنها تقسیم بندی میشوند.
در حقیقت روش تولید اتصالات کربن استیل به دو دسته اتصالات مانیسمان و اتصالات درزدار است.
روش تولید اتصالات فلزی و درزدار چگونه است؟
روش تولید اتصالات فلزی:
روش مانیسمان به روشی اطلاق میشود که در طول ساخت آن از هیچ گونه درز جوشی در بدنه اتصالات بنکن استفاده نمیشود.
روش تولید اتصالات درزدار :
اتصالات درزدار با روش درزجوش ساخته میشوند که در بدنه این نوع از اتصالات فلزی درزجوش کاملا مشهود است.
فرآیند تولید اتصالات مانیسمان بنکن به مراتب سخت تر، زمانبرتر و پرهزینه تر از اتصالات درزدار است. از همین رو کیفیت اتصالات مانیسمان بنکن بسیار بالاتر از اتصالات درزدار است و مورد استفاده در پروژهها و مناطق حساستر است.
مقایسه تحمل دما و فشار اتصالات فلزی با درزدار
اگر دما و فشار سیال جاری در سیستم پایپینگ بالا باشد لازم است از اتصالات مانیسمان بنکن استفاده کرد. استفاده از اتصالات درزدار از فشار و دما بالا کار اشتباهی است زیرا به علت وجود درز جوش در بدنه اتصالات تحمل فشار و دما بالا را نداشته و درز جوش نقطه ضعف اتصالات محسوب میشود که نسبت به جاهای دیگر اتصالات حد تحمل کمتری دارد.
باید برای انتخاب لوله و اتصالات مناسب ضخامت ها هم همخوانی داشته باشند. برای لوله مانیسمان سایز 1 اینچ و با ضخامت رده 40 لازم است از زانو مانیسمان بنکن سایز 1 اینچ و با ضخامت رده 40 استفاده شود
تا در فرآیند جوشکاری و عبور سیال مشکل ایجاد نشود.
ضخامت اتصالات درزدار به هیچ عنوان مشخص نیست و از هیچ استاندارد خاصی پیروی نمیکند، ممکن است که لوله درزدار کار شده ضخامت 3.45 میلی متر داشته باشد ولی سه راهی درزدار دارای ضخامت 3 میلی متر باشد که هم در فرآیند جوشکاری و هم در فرآیند عبور سیال ممکن است به مشکل خورد که در اصطلاح گویند جوشکاری لبه انداخته است.